مسجد جامع عتیق قدیمی ترین مسجد شهر شیراز می باشد که مسجد جمعه نیز نامیده می شود. بنای اولیه این مسجد در سال ۲۸۱ هجری قمری ساخته شده است و بعدها شاه اسحق اینجو در سال ۷۵۲ هجری قمری ساختمانی در میان مسجد بنا کرد که آن را خدایخانه یا دارالمصحف می نامند و مکان نگهداری قرآن مجید و تلاوت آن می باشد. کتیبه سنگی این مکان از نمونه های ارزنده هنر خطاطی به شمار می رود که به خط یحیی الجمالی الصوفی خطاط مشهور زمان شاه اسحق نوشته شده و حاوی جملاتی در ستایش قرآن مجید است. این مسجد اولین هسته مذهبی در شهر شیراز است که جدا از عملکرد مذهبی نقش اجتماعی و سیاسی نیز داشته است و به همین دلیل دارای ۶ ورودی در اضلاع مختلف می باشد که مهمترین آنها ورودی ضلع شمالی است.