ربع رشیدی که یکی از بناهای تاریخی و ارزشمند شهر تبریز است در ابتدا، شهری کوچک شامل کتابخانه، مدرسه، مسجد، دارالایتام، حمام، مهمانسرا، بیمارستان، مدارس عالی و کارگاه های صنعتی بوده است که در اواخر قرن هفتم هجری یا اوایل قرن هشتم هجری توسط خواجه رشیدالدین فضل الله همدانی در دامنه کوه سرخاب ساخته شده است. در آن زمان این مجموعه شامل چهار دانشکده بوده است که در چهار طرف آن قرار داشتند و به همین علت این مجموعه به نام ربع رشیدی شهرت یافت. از مضمون نامه ای که خود خواجه رشیدالدین فضل الله همدانی به دو پسرش درباره ساختمان این بنا نوشته چنین برداشت می شود که در آن زمان ربع رشیدی دانشگاهی بوده است که از هر دانشی در آنجا شعبه ای راه اندازی شده بود و شش هزار دانشجو در آن تحصیل می کرده اند و خواجه اوقافی برای تکمیل کتابخانه و مدرسه و نشر کتب و تأمین هزینه زندگی و تحصیل طلاب علوم مختلف اختصاص داده بود و دانشمندان بزرگ از هر گوشه گرد آورده و بکار تألیف و تدریس گماشته و برای آنان مقرری تعیین کرده بود و از آن میان، پنجاه پزشک و چندین جراح از هند و مصر و چین و شام در آنجا مشغول به کار بوده اند. خواجه رشیدالدین فضل الله همدانی برای تأمین هزینه‌های این مرکز، املاک فراوانی را در نقاط مختلف در ایران قدیم، عراق، افغانستان، گرجستان، ولایت روم، آذربایجان و سوریه وقف این مرکز کرد. ربع رشیدی مانند بیشتر شهرهای کهن دارای حصار و بارویی بزرگ بوده است. سبک معماری ربع رشیدی، آذری می باشد. وقف نامه ربع رشیدی در فهرست میراث مستند سازمان یونسکو به ‌ثبت رسیده است.