مسجد جامع تبریز یکی از قدیمی ترین بناهای شهر تبریز می باشد که از ابتدای تاسیس، مسجد جامع شهر بوده است. این مسجد در مرکز بازار اصلی شهر واقع شده است. مسجد جامع تبریز مربوط به دوره سلجوقیان تا دوره قاجار می باشد. قدیمی ‌ترین بخش این مسجد، شبستان وسیع آن است که از طاق و گنبدهایی بر فراز ستونهای هشت گوش آجری که دارای گچ بریهای ظریف می باشند تشکیل گردیده است. مسجد جامع تبریز در دوره ایلخانان مغول مورد توجه و تعمیر قرار گرفته است و بخش هایی از جمله محراب گچ بری شده مسجد، در این دوره به آن افزوده شده ‌است. در دوره حکومت آق قویونلویان در آذربایجان، گنبدی با انواع کاشیکاریهای معرق در بخش شمالی مسجد احداث گردید که هنوز هم، پایه ها و گوشه‌ هایی از کاشیکاری های آن باقیمانده است. مسجد فعلی بعد از زلزله سال ۱۱۹۳ هجری قمری در اوایل دوره قاجار بنا شده است و از آثار مهم دوره قاجار محسوب می گردد. این مسجد از جمله مساجدی است که در ساخت آن، روش ساخت کاخ فیروزآباد اساس کار قرار گرفت و به این دلیل از جمله مساجدی می باشد که به مساجد ایرانی معروف‌ هستند. مسجد جامع تبریز به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.