آرامگاه خواجوی کرمانی در دامنه کوه صبوی در تنگ الله اکبر، در شمال شهر شیراز قرار گرفته است. خواجوی کرمانی که در سال ۶۷۹ هجری قمری به دنیا آمده است، بزرگترین شاعر شهر کرمان می باشد. آثار وی را می توان به دو قسمت تقسیم کرد: دیوان ها و مثنوی ها. خواجوی کرمانی دارای دو دیوان به نامهای صنایع الکمال و بدایع الجمال، و پنج مثنوی به نامهای همای و همایون، گل و نوروز، کمال نامه، روضة الانوار و گوهرنامه می باشد. آرامگاه وی مشرف بر دروازه قرآن می باشد و آب چشمه معروف رکن آباد نیز از کنار آن می گذرد. این آرامگاه که در محوطه ای بدون سقف قرار دارد، در سال ۱۳۱۵ ساخته شده است. کمی بالاتر از آرامگاه خواجوی کرمانی، سه غار به چشم می خورد که یکی از آنها غاری است که محل عبادت و ریاضت زهاد و مشایخ بوده و خواجو نیز مدتی در آنجا به عبادت مشغول بوده است. آرامگاه خواجوی کرمانی در فهرست آثار تاریخی ایران به ثبت رسیده است.