آرامگاه شاه شجاع در شیراز و در شمال غربی حافظیه قرار دارد. شاه شجاع قبل از مرگ در سال ۷۸۶ هجری قمری، وصیت کرده بود که جسد وی را در زمین های مصلی و در جوار قبر شیخ محمود قطب الدین دفن کنند و سپس توسط امیر اختیارالدین کرمانی، جسد وی به مدینه برده و در آنجا به خاک سپرده شود؛ اما پس از مرگ وی، به دلیل اختلافاتی که بین جانشینانش به وجود آمد، وصیت وی عملی نشد و قبر وی در همان مکان باقی ماند. در سال ۱۳۳۸ هجری شمسی، گنبدی از کاشیهای فیروزه ای بر روی قبر شاه شجاع ساخته شد. بنای آرامگاه بر روی یک صفه که سه پله از سطح زمین بالاتر است، بنا گردیده است. از چهار گوشه صفه، چهار ستون مایل با سنگهای سفید، به گنبد آرامگاه می رسند. چهار کتیبه از اشعار شاه شجاع و حافظ، در قسمت درونی گنبد و چهار کتیبه از اشعار حافظ که در مدح شاه شجاع سروده شده اند، در قسمت بیرونی گنبد، به خط نستعلیق بر روی کاشی نوشته شده است. در جنب آرامگاه، بنایی آجری وجود دارد که هم اکنون به عنوان کتابخانه آثار و مفاخر فرهنگی از آن استفاده می شود. آرامگاه شاه شجاع در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.