مسجد نو با بیست هزار مترمربع مساحت بزرگترین مسجد ایران می باشد که در شهر شیراز، روبروی شاهچراغ واقع شده است. مسجد نو مربوط به دوره اتابکان می باشد و در سال 590 هجری قمری ساخته شده است. ساختمان مسجد در ابتدا خانه اتابک سعد بن زنگی بوده است؛ وی هنگام بیماری سخت فرزندش، نذر کرد که در صورت بازیافتن سلامت فرزندش، خانه خود را خراب کند و به جای آن مسجد بسازد؛ فرزند سلامتی خود را بازمی یابد و او نذر خود را ادا می کند. در شمال و جنوب مسجد نو، دو رواق بسیار بلند به ارتفاع ۳۰ متر و عرض ۲۵ متر ساخته شده است و در هر طرف این رواق ها، ۱۲ طاق کم ارتفاع قرار دارد و در پشت رواق جنوبی، شبستان گسترده ای ساخته شده است؛ همچنین در هر یک از ضلع های شرقی و غربی، ایوان بزرگی در وسط قرار دارد که در هر طرف این ایوان ها، شش اتاق ساخته شده است. در ساختمان مسجد نو هیچ نوع کار هنری دیده نمی شود، به جز در پیشانی طاقهای بزرگ که با کاشیکاری معرق به خط ثلث تزیین شده اند. مسجد نو به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.