قلعه دم دم، محل نزاعی مهم میان کردها و قوای صفوی در اوایل قرن هفدهم میلادی است. دم دم همچنین نام کوهی در نزدیکی ساحل دریاچه ارومیه می باشد. قدمت قلعه دم دم بنا بر تاریخ شفاهی کردی به قبل از اسلام برمی گردد؛ البته در سال ۱۶۰۹ میلادی، امیرخان لپزرین، فرمانروای برادوست که خواهان حفظ استقلال حکومتش در برابر نیروهای عثمانی و صفوی بود، ویرانه‌های آن را بازسازی کرد. اسکندر بیگ در آن سال قلعه دم دم را قلعه ای نیرومند متشکل از پنج قلعه جدا با مخازن حفاظت شده و چاله برای ذخیره سازی یخ و برف توصیف کرده است.