بقعه هفت تنان در شهر شیراز و در شمال آرامگاه حافظ قرار گرفته است. علت نامگذاری این بقعه به هفت تنان، وجود هفت قبر مربوط به هفت عارف در این باغ است که کریم خان زند روی هر کدام، سنگ بزرگ بدون کتیبه ای نصب کرده است. بنای این بقعه مربوط به دوره کریم خان زند است و باغ آن مربوط به سده های پیش از دوره زندیه می باشد. از دیدنیهای این بقعه، تالاری است که سقف آن بر دو ستون بزرگ یکپارچه استوار شده است و در طاقچه های بالایی آن، نقاشی هایی به چشم می خورد که شاهکارهای نقاشی دوره زندیه محسوب می شوند؛ این نقاشی ها به ترتیب عبارتند از: نقاشی درویشی با تبرزین و کشکول، نقاشی حضرت موسی (ع) در حال شبانی، نقاشی شیخ صنعان و دختر ترسا، نقاشی حضرت ابراهیم (ع) و نقاشی درویش جوان. سنگهای موجود در این بنا متعلق به سده های سوم تا یازدهم هجری قمری می باشند که با انواع خطوط کوفی، ثلث، نستعلیق دیوانی، توقیع، تعلیق و نسخ به طرز زیبایی تزیین شده اند. بقعه هفت تنان به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.