باغ دلگشا یک باغ ایرانی است که در بخش شمال شرقی شهر شیراز و در جنوب تنگ آب خان در دامنه کوه واقع گردیده است و مربوط به دوره های ساسانیان، صفویه و قاجار است. باغ دلگشا در دوره تیمور گورکانی در اوج آبادانی بوده تا جایی که گفته شده تیمور پس از دیدن آن، در سمرقند باغی را به همین نام بنا کرده است. اين باغ در دوره صفویه نیز بسیار مشهور بوده، به گونه ای که در نوشته ها و نقاشی های به جا مانده از جهانگردان اروپایی در آن دوران، از باغ دلگشا فراوان یاد شده است. آبی که از چشمه قنات آرامگاه سعدی جاری است از این باغ می گذرد. سراسر باغ دلگشا را درختان نارنج و اندکی پرتقال فرا گرفته است. این درختان از میانه های فروردین تا میانه های اردیبهشت به بار می نشینند و شکوفه های سفید و زیبای این درختان بوی خوش دل انگیزی را در هوا می پراکند. در این باغ عمارتهایی مربوط به دوره قاجار دیده می شود که به شیوه معماری کاخ های ساسانی بیشاپور ساخته شده و از یک تالار با چهار شاه نشین تشکیل شده اند. یکی از این عمارتها دارای سه طبقه و یک ایوان با دو ستون است. این عمارت دارای آیینه کاریهایی به همراه نقاشی های رنگ روغن با سقف هایی از چوب و گچبری هایی آراسته به نقش گل و بوته است و نیز دارای دو در ورودی در دو سوی عمارت و ایوانی در طبقه میانی می باشد. در پیرامون این ايوان نیز بر روی گچ، شعرهایی از شوریده به خط نستعليق نگاشته شده است و روبروی عمارت نیز حوض سنگی بزرگی قرار گرفته است. ايوان و بارگاه این عمارت نشانگر روزگار شکوه باغ است. قابل ذکر است که نخستین کلاه فرنگی در ایران در اين باغ ساخته شده است. باغ دلگشا به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.